فصل سوم: بی احتیاطی

 نه نفر بازنده و یک نفر برنده چون به صورت منطقی وقتی نصفی لانگ به سمت خرید می روند و نصفی شورت می روند سمت فروش، ما باید 50 درصد سود داشته باشیم نه ده درصد. اینکه واقعیت با این محاسبات نمی خواند نشان می دهد جایی اشکال دارد و فکر معامله گرها آنطور که باید درست کار کند با محاسبات ریاضی ریسک و فرصت ها را درست نمی سنجد. در نتیجه معامله گرها وارد قراردادهایی که مارجین بالایی دارد مثل قرارداد آتی و فارکس و .. در حال قماربازی ترید می کنند نه محاسبات ریسکی صحیح. این تریدها که وارد قمار می شوند و دیر متوجه مشکل می شوند و خود را گمراه می کنند و محاسبات درستی نکردند، ضرر زیادی می دهند و جزء دسته ای می شوند که 90 درصد بازنده و 10 درصد برنده است. برای اینکه این را بهتر درک کنیم به خود مساله قماربازی به عنوان یک بازی نگاه کنیم و ببینم چگونه کار می کند.

اولا خود این قماربازی بیزنیس بزرگی است و حجمش 54 بیلیون در سال ایجاد سرمایه می کند و اولین تفریح ورزشی است و در رده یک قرار می گیرد و در رده دو بیس بال قرار دارد که آمریکایی ها 70 میلیون نفر بیس بال را تماشا می کنند و 107 نفر می روند قمار بازی در لاس وگاس و اتلنتیک سیتی و می  سی سی پی.. مثالی می آورند از نظر بازی های مختلف که مثلاً بعضی از این لاتاری ها درست است که فرد باید 50 سنت بگذارد که ضرر بدهد اما اگر ببرد میلیون ها دلار می برد. اما قمارباز هایی که وارد بازی شدند نمی دانند که درصد برنده آن ها خیلی کم است و درصد اینکه پول بیشتری نسبت به 50 سنت ببرند 80 میلیون به یک است و بیشتر آدم ها درک صحیحی ندارند که این نسبت چقدر کوچک است و فقط یک عدد به نظرشان می آید در صورتی که اگر بخواهیم یکی از این بلیط ها را ببریم باید هر هفته در یکی از این ها شرکت کنیم و شانس ما اگر بخواهیم یکی را ببریم بایدل 6/1 میلیون سال بلیط بخریم تا برنده شویم. اگر خواستیم بریم بلیط بخریم و یک فاصله کوتاهی باشد که رانندگی کنیم شانس اینکه توی تصادف از بین برویم از برنده شدن 16 بار بیشتر است.

ولی مشکل این است که آدم های معمولی که برنده ها را می بینند در تلویزیون و تبلیغات برنده را خیلی واقعی می بینند اما دقت نمی کنند که چقدر بازنده بودند تا این یک نفر را برنده کنند و این حال تبلیغاتی باعث می شوند که تخیلی داشته باشند که آنها می توانند شانس برنده شدنشان را کنترل کنند.

مثلاً اگر یک شماره ای را انتخاب کنند وارد سیستم و آن شماره ممکن است خوشبخت دربیاید و شانس برنده بودن آنها را زیاد کند و این احساس کنترل کاذب می دهد و اگر تاس ها را جوری بچرخانند یا کارت ها را طوری انتخاب کنند که رنگش مثلاً قرمز باشد در ذهن آن ها این قدرت را می دهد شانس برنده شدن آن ها را افزایش می دهد. قمارباز در ذهنش فکر می کند که این کارها و اینکه حالا یک بار برنده شده یک تبحر و مهارتی را کسب کرده و به ضررهایی که شده توجهی نمی کنند و از کنارش رد می شوند و این عدم توجه به درک صحیح شانس برنده بودن یا بازنده بودن یکی از مهمترین ایرادات ذهن قمارباز است و معامله گری که اینگونه فکر می کند حتماً صدمه می خورد و باعث می شود که کسی که دارد وارد معامله می شود برای اینکه از بی احتیاطی ذهن قماربازش جلوگیری کند باید به طور بسیار دقیق و محکم و حساب شده بداند که با  یک سیستم چقدر شانس برنده بودن و چقدر شانس بازنده بودن دارد و در این مورد یک چیز قطعی باید داشته باشیم نه یک حالت تخیلی در ذهنمان باید بدانیم شانس سیستم ما 30 درصد برنده و 70 درصد بازنده است و این را بدانیم که بارها تکرار می شود و این باید مطابق ریاضیات و آماری باشد که قبل از ورود به مارکت، سیستم را تست کردیم نه اینکه یک حالت تخیلی که برای خودمان فرض کردیم و واقعاً انجامش ندادیم.

جوانی هست که در شیکاگو دارد ترید می کند و آرزو دارد خانه را در آن طرف دریاچه میشیگان بخرد و این آرزوش باعث می شود که روزی که اخبار اقتصادی مهمی دارد می آید قبل از حرکت اخبار تعدادی پوزیشن را باز می کند بدون احتیاط و خارج از مدیریت مالی و خبر ضد آن حرکت می دهد مارکت را و در نتیجه مقدار زیادی پول را در یک روز از دست می دهد.

بی احتیاطی به فرم های مختلفی بروز می کند. یک نوعش همانی است که جیسون انجام داد و از سر ماجرجویی نبود.

او ترید کرد و تعداد و حجم تریدهایش را بیش از حد و خارج ار مدیریت مالی بالا برد و او را به صورت قمارباز در آورد و بی احتیاط. این فرم بسیار فعال معامله گری بی احتیاط است و فرم مخالفش نوعی است که می گوید با اینکه عجیب است اما استراتژی معروف «بخر و نگه دار» که به توصیه بسیاری از اینوِستورها, استراتژی امنی به نظر می آید, ریسک بسیار بزرگی دارد این استراتژی مخالف ترید فعال است و به نظر می آید حالا که می خریم با صبر و مرور زمان همه چیز درتس می شود اما اگر به تاریخچه سهام بندازیم مثلاً کرَش سال 2000 و 2002 که حباب سهام های اینترنتی کرَش شد, می بینیم که وقتی که به سال 2003 رسیدیم و مارکت کاملاً سقوط کرد,

تعداد زیادی تمام سرمایه شان را از دست دادند و بسیاری از شرکت ها دیگر به بازار برنگشتند و پول آن ها صفر شد. یک فرم سوم بی احتیاطی تنبلی است و معامله گری که آمادگی غیرکافی و بدون حساب و محاسبه مالی وارد معامله می شود کار بسیار خطرناکی را شروع کرده.

این فرد به خودش زحمت نداده ببیند چه سیستمی کار می کند در مارکت و کدام نمی خورد و چه چیزی با سایکولوژیش می خورد و یا نمی خورد.

چون همه این ها وقت می برد و او از سر جایش بلند شده و راه افتاده می خواهد پول جمع کند یا سیستمی که کسی به اوت وصیه می کند سریع کپی می کند بدون تست کردن. سر همین قضیه انواع بیزنس های ساخت سیستم درست شده که می خرند و می فروشند و به سود می رسند اما اغلب معامله گرها از آن سهمی نمی برند که خودشان بتوانند با آن برنده بشوند.

سیستم هایی که مدت کوتاهی فقط تحت شرایط خاص مارکت کار می کنند و در بقیه موارد جواب نمی دهد و ضررده هست و شخص چون اطلاعات کافی ندارد نمی داند چه مواقعی از این سیستم استفاده کند.

معامله گر بی احتیاط می تواند فرم گوشه نشینی را به خودش بگیرد. فرد گوشه نشین و خجالتی که سیستم را شاید داشته باشد و خودش هم درست کرده باشد یا خریده باشد و سیستم خوبی باشد اما نمی تواند آن را دنبال کند و وقتی سیگنال های خروج می آید, مو به مو آن را اجرا کند.

در این زمینه خانم روس می گوید من اغلب با معامله گرهای زیادی مواجه می شوم که وقت گذاشتند و سیستم های خوبی را تهیه کردند اما برای خودشان وقت نگذاشتند تا از لحاظ روانی آمادگی استفاده از سیستم را داشته باشند و توجه آن ها روی سیستم هایی بوده که در بخش خارج کار می کند و در داخل خود معامله گر آمادگی ایجاد نمی کند و بدون آمادگی روانی برای استفاده از سیستم خارجی و هماهنگی داخل و خارج اینها قادر نیستند که از این سیستمهای مفید استفاده مفید ببرند و اگر از سیستم خود استفاده نکنند که نخواهند پول از دست بدهند، کار احمقانه ای می کنند که سیستم سوددهی که می تواند به آنها  فرصت در آن مارکت را بده دور ریختند و همه وقتی که برای تهیه سیستم گذاشتند به هدر رفته. چون آن ها نتوانستند با روانشناسی درست که مثل رانندگی دقیق یک ماشین است به ثمر برسانند و فرم دیگر بی احتیاطی عدم آگاهی از محتملات مارکت هست و مدیریت مالی. یک حادثه خطرناک وقتی که مدیریت مالی نباشد می تواند منجر به از دست رفتن سال ها پول و سرمایه یک شرکت یا یک فرد بشود.

مثالی از این عدم توجه به مسائل مدیریت مالی یک شرکتی هست به نام لانگ ترم کپیتال که برنده جوایز نوبل است و چندین شرکت موفق این شرکت را تشکیل می دهند و سیستمی ساخته بودند که درصد برنده شدن و سود بالا بود و درصد ضررش کم بود. اما چون پوزیشن های زیادی باز کرده بودند در مارکت و ناگهان مارکت برخلاف تصور آن ها و درصد احتمالاتشان ضد آنها حرکت می کند باعث شد ضرر بالایی بدهند و ورشکست شوند و انقدر دچار غرور بودند و باعث بی احتیاطی در اینها شده بود اجازه نمی داد از قبل محاسبه کنند که اگر این درصد کم خطر رخ بدهد چه چاره ای باید بکنند و چاره اش این بود که با سایز کم در حدی که مدیریت مالی اجازه می داد کار کنند و آنها این کار را نکرده بودند و این طبیعت انسان است که خیلی به اتفاقات پراکنده که می تواند اتفاق بیفتد و به طور ناگهانی زندگی فرد را عوض کند و ما اغلب دوست داریم اینطور فکر کنیم که همه چیز دارد خوب پیش می رود و هرچه در گذشته خوب پیش رفته در آینده هم همین است.

درست است که اغلب موارد این ممکن است درست باشد اما مسائل غیرقابل پیش بینی است که از یک سال به سال بعد می تواند اتفاق بیفتد و اگر برای آن آماده نباشیم و معامله گر بی احتیاط فکر اینها را هیچوقت نمی کند آن اتفاقات می تواند یک کشور را حتی به زانو در بیاورد و این حقیقتی شناخته شده است.

بنابراین انجام ریسک در هر عملی حدی دارد که باید مطابق محاسبات از قبل از نظر آماری در نظر گرفته باشیم و به خاطر داشه باشیم که اگر ما انقدر خوب باشیم که در 99 درصد موارد پیش بینی های ما خوب در بیاید ولی این اشتباه خطرناک را بکنیم که در هر تریدی صد در صد سرمایه را بگذاریم همان یک درصدی که می بازیم و در آینده پیش می آید باعث می شود کل سرمایه را از دست بدهیم. چون در هر معامله ای صد در صد پول را در ریسک قرار داده ایم پس یک ترید بازنده در آینده کافی است تا مارا کاملاً ورشکست کند و این ایده ای است که در ذهن معامله گر بی احتیاط جا نیفتاده و درک صحیحی از آن ندارد. لذا خارج از محدودیت مدیریت مالی روی سایز بیش از حد پوزیشن کار کردن یک عمل بی احتیاطی واضحی است که معامله گر مبتدی انجام می دهد و سریع باعث ورشکستگی می شود.

در این قسمت به تمرینات می پردازد و یک سری سوالات می پرسد تا ما جنبه های مختلف بی احتیاطی در خودمان را پیدا کنیم و بتوانیم خودمان را بازنویسی کنیم.

قسمت اول: چه زمانی آخرین باری بود که به صورت بی احتیاط ترید کردید؟

قسمت دوم: به غیر از آن آیا موارد دیگری هم بود که بی احتیاط ترید کردی و

قسمت سوم: از این ها چه درسی گرفتی؟

قسمت چهارم: چه زمانی بوده که بیش از حد محتاط یا ترسو بشوی و در نتیجه این احساسات نتوانی خوب تمرکز کنی و بی احتیاط عمل کنی؟

تا این قسمت داریم کلاه خودمان را قاضی می کنیم تا ببینیم از نظر بی احتیاطی چه مقدار داریم انجام می دهیم در چه سطحی و ریشه های آن چیست.

قسمت پنجم: چطور دوست داری در آینده رفتار کنی؟

قسمت ششم: چه رفتارهایی را دوست داری به صورت عادت برایت باشد تا بتواند کمکت کند تا به صورت خیلی خطرناک و یا ترسو یا خیلی بیش از حد خشن ترید نکنی که به بی احتیاطی منجر بشود؟

قسمت هفتم: برای این اهداف چه چیزهایی در دسترس داری و نیاز به کمک داری تا به این هدفت برسی تا معامله گر با احتیاطی بشوی؟

بعد از نوشتن همه اینها باید شروع کنی به استفاده از اینها و خودت را برنامه نویسی کنی و تجسم کنی و تلقین بدهی که من اینطور هستم و این کارها را خواهم کرد.

این بخش مثل این است که وقتی ماشینی مشکل دارد و به تعمیرگاه می بریم از ما سوالاتی می پرسیم تا ریشه یابی کنیم و خودمان راه حلشان را پیدا می کنیم و به خودمان می گوییم و تصور می کنیم تا به صورت ملکه در بیاید و بخشی از ما.

هر کاری که می خواهیم در هر فصل خودمان را عوض کنیم باید افکار مثبت و درستی داشته باشیم و آنها را تکرار کنیم تا ملکه ذهن ما بشود. اینها برای جلوگیری از بی احتیاطی و تبدیل ما به یک فرد با احتیاط در معامله گری فهرست شده است.

یک. هر اتفاقی می تواند در مارکت بیفتد لذا من همیشه سهمی از ترید را وارد می شوم که مناسب است و بیش از حد به ضرر مالی ختم نخواهد شد.

دو. هر اتفاقی می تواند بیفتد لذا من همیشه با حد ضرری که روی پوزیشن بازم گذاشتم و فعال است میزان ضررم را محدود می کنم.

سوم. من جرئت کافی را برای اجرای متد من به صورت مو به مو و دقیق دارم, من شجاعت لازم را دارم.

چهارم. من می دانم که برنده اصلی رمز موفقیت معامله گری خود من هستم و لذا  وقت کافی می گذارم تا ذهن و روانم را از نظر معامله گری درست کنم و در جهت یک معامله گر موفق و با تجربه تربیت کنم خودم را.

پنجم. من در زمام معاملات احتمالات را بسیار دقیق محاسبه می کنم در ذهنم و به شدت به آنها پایبند هستم و از آنها استفاده می کنم.

ششم. من از قبل چک می کنم سیستم معامله گری من و دستوراتی که من نوشتم به صورت کتبی آن ها به من احتمالاتی را می دهد که در درازمدت به نفع من خواهد بود و مرا با سرمایه بیشتر و مثبت از بازار در می آورد.

هفتم. من به اندازه کافی زمان دارم و آن زمان را روی سیستمم و تربیت خودم خرج می کنم و از آنها استفاده بهینه می کنم تا بتوانم ثروت کافی را برای خودم ایجاد کنم.