ارز – Currency

به منظور درک بهتر چرایی استفاده اجتماعات انسانی از ارز یا پول به عنوان ابزار انتقال ارزش در تاریخ، بهتر است آن را با موارد جایگزین آن مقایسه کنیم. تصور کنید که شما برای امرار معاش مشغول حرفه دوخت و دوز و تهیه انواع کفش هستید و برای سیر کردن شکم اعضای خانواده خودتان نیاز خرید نان دارید. به یک نانوایی نزدکی می شوید و یک جفت از کفش های تولید خودتان را برای معاوضه با مقداری نان به نانوا پیشنهاد می دهید. اما مشخص می شود که آن نانوا در آن زمان خاص نیازی به کفش ندارد. شما با بدشانسی روبرو شده اید و باید به دنبال نانوا دیگری باشید که در آن زمان و در نزدیکی شما نیاز به پوششی برای پاهای خود باشد.

در واقع پول این مشکل را خیلی راحت حل می کند، چرا که پول یک واحد جهانشمول برای ذخیره ارزش ارائه می کند که می تواند توسط دیگر افراد جامعه مورد استفاده واقع شود. تصور کنید که نانوا در آن زمان نیاز به یک میز به جای کفش داشت. از طریق پذیرش پول می تواند هم نیاز شما را برآورده کند و پول دریافت شده را برای دستمزد به نجار بدهد تا میزی برای وی تهیه کند. بطور کلی با استفاده از پول تبادلات می توانند با سرعت بیشتری صورت بگیرند، چرا که فروشندگان زمان بیشتری برای یافتن خریدار برای کالاهای تولیدی خودشان پیدا می کنند. از دیگر مزایای استفاده از پول یا ازر می توان به اندازه اندک سکه ها و اسکناس ها و حمل و نقل ساده آنها اشاره کرد.

انواع مختلف ارز

اما ببینیم در عمل چه چیزی به ارزهای مورد استفاده امروزی، فارغ از شکل و اسم آنها، ارزش می دهد. بر خلاف سکه های تاریخی که همگی از فلزات گرانبها تهیه و ضرب می شدند، سکه های امروزی هیچ یک دارای ارزش ذاتی نیستند، هر چند که ما برای آنها ارزش قائل هستیم.

در رابطه با پول به عنوان نماینده ای برای تبادل ارزش، هر سکه یا اسکناس از لحاظ تاریخی می تواند در ازاء تبادل یک مقدار ثابت از کالا مورد معاوضه قرار بگیرد. دلار آمریکا برای اولین بار پس از جنگ جهانی دوم چنین شرایطی را قبول کرد و طی توافقی تمام بانک های مرکزی در سراسر دنیا پذیرفتند که به ازای هر اونس طلا 35$ امریکا را مورد معاوضه قرار دهند.

با این وجود همواره نگرانی از بابت به اتمام رسیدن ذخیره طلای آمریکا وجود داشت و در نتیجه رئیس جمهور نیکسون تصمیم به ملغی کردن این توافق نامه گرفت. با ملغی شدن این استاندارد در دنیا، دلار دیگر در سراسر دنیا تحت عنوان پول بدون پشتوانه یا فیات مانی شناخته می شود که ارزش حقیقی خودش را تنها به دلیل اعتقاد و باور مردم به مورد پذیرش قرار گرفتن این ارز توسط دیگر گروه ها و مردم در سراسر دنیا حفظ کرده است.

در قرن 21، یک واژه جدید از ارز به دایره واژگان مالی و اقتصادی اضافه شده است که تحت عنوان ارز مجازی یا همان پول مجازی از آن یاد می شود. ارزهای مجازی از قبیل بیت کوین هیچگونه وجود خارجی یا پشتیبانی دولتی نداشته و بصورت الکترونیکی مورد مبادله و نگهداری قرار می گیرد.

ارز بطور کلی به اشکال گوناگون حداقل از 3000 سال پیش مورد استفاده نوع بشر بوده است. پول، که اغلب در شکل و قالب سکه مورد نظر است، برای اولین بار خودش را به عنوان ابزاری حیاتی برای تسهیل کردن تجارت بین سرزمین های مختلف ثابت کرد.

یک ویژگی مهم و شاخص پول مدرن این است که به خودی خود دارای هیچ ارزشی نیست. به این معنا که اسکناس ها جدای از سکه هایی که از جنس طلا، نقره و برنز ساخته شده باشند، تنها برگه هایی از کاغذ چاپ شده با قدری اطلاعات بر روی آن هستند. ایده استفاده از پول کاغذی برای اولین بار در حدود 1000 سال قبل از میلاد مسیح در سرزمین چین ارائه شده، اما پذیرش یک برگه کاغذ در ازاء چیزی با ارزش حقیقی مدت ها زمان برد تا مورد قبول همگان واقع شود. ارزهای مدرن در قالب کاغذی به اشکال مختلف صادر می شوند و هر یک دارای اشکال کسری و کوچکتری در قالب سکه نیز می باشند.

اندکی در رابطه با ارزهای ملی

بر اساس اطلاعات موجود بر روی سایت worldatlas.com امروز 180 ارز ملی توسط سازمان ملل متحد شناسایی شده  و در جریان و استفاده عمومی قرار دارد. 66 کشور دیگر هم در دنیا هستند که یا بطور مستقیم از ارز دلار استفاده می کنند یا اینکه ارزهای خودشان را کاملا منطبق بر ارز واحد ایالات متحده امریکا یا دلار کرده اند تا از نوسان شدید بازار و اقتصاد بین المللی در امان باشند.

اغلب کشورها ارز ملی خودشان را صادر و مورد استفاده قرار می دهند. به عنوان مثال، ارز ملی سوئیس فرانک سوئیس نام دارد و ارز ملی ژاپن هم ین نام دارد. یک استثناء قابل توجه در این بین یورو است، که مورد پذیرش اغلب کشورهایی قرار گرفته است که عضو اتحادیه اروپا هستند.

برخی کشورها دلار آمریکا را به عنوان پول رایج قانونی در کنار ارز ملی خودشان قبول دارند و مورد استفاده قرار می دهند. کاستاریکا، السالوادور و اکوادور همگی از جمله این کشورها هستند. آمریکائیان خودشان پس از تاسیس واحد پردازش پول ملی در سال 1792 مدتها از سکه های اسپانیایی برای داد و ستاد روزانه خود استفاده می کردند، چرا که به دلیل سنگین وزن تر بودن آنها تصور می کردند که این سکه های نسبت به سکه های خودشان دارای ارزش بالاتری است.